Sta je ineens met een interview in Happinez 2021-2. Supertrots op het mooie artikel onder de titel ‘Vergeven op z’n Hawaïaans; Ho’oponopono’ van Catelijne Elzes. Met mooie toepassingsvoorbeelden, praktijkverhalen én met verwijzingen naar het boek van Ulrich Emil Dupree en mijn boek over dit oeroude Hawaïaanse vergevingsritueel, dat ik schreef op verzoek van Ihaleakala Hew Len en waarvan dit jaar de vierde druk verscheen.
Citaat: “Willem Vreeswijk, die Hew Len in 2007 naar Nederland haalde voor een workshop, was meteen ondersteboven van diens verhaal. “Het voelde als thuiskomen. Hew Len klom op het podium en zei: ‘Er is niets buiten onszelf. We zijn voor honderd procent verantwoordelijk voor alle en iedereen in ons leven. Als we een probleem hebben, moeten we onszelf afvragen: ‘Wat is er in mij gaande waardoor ik dit conflict ervaar?’ Ik vond dat zo helder. Het maakt je bewust van het feit dat je altijd zelf kunt bepalen hoe je omgaat met wat zich voordoet. Hew Len gaf ons ook inzicht in de vaste patronen waarin mensen vaak gevangen zitten. Patronen en gedachten die niet alleen uit onszelf komen, maar die we ook erven van onze ouders, voorouders en alles dat ooit leefde. Als je niet oppast, ben je die patronen steeds aan het herhalen, als een grammofoonplaat die vastzit in dezelfde groef. Daar kunnen we alleen zelf uitkomen. “
